Na een geslaagd weekend, waarin Heren 1 handhaving in de Eredivisie heeft veiliggesteld, is scheidend trainer/coach nog eens achter de laptop gaan zitten om een versie van zijn ‘Spetter, Pieter, Paterwolo’ op papier te zetten. Deze keer staat ‘loyaliteit’ centraal en wordt ‘Lolo, de maagd van De Ham’ opnieuw geïntroduceerd.
“Lolo”
Voor zowel de dames- als wel voor de herenselectie hebben de scheidsrechters inmiddels de laatste signalen uit hun fluitjes geblazen. We hebben een prachtig seizoen achter de rug. Ook het volgende seizoen zullen de Hamballen en de Hamlapjes weer in de Eredivisie uitkomen. Lolo heeft ook dit seizoen wederom haar enorme krachten geëtaleerd. Lolo? Jonge leden kennen haar wellicht niet. Lolo is de “Maagd van De Ham”. Al sinds de oprichting van De Ham waakt Lolo over de moraal en moraliteit van de vereniging. Lolo, zelf staat, hormonaal onaantastbaar voor alle hitsige Hammers, haar mannetje. Zeg nou zelf, dan moet je wel heel erg sterk in je schoenen staan. Voor Lolo is het werk niet seizoensgebonden. Zij waakt permanent. Juist nu de competitie ten einde is zal Lolo zelfs dubbel waakzaam moeten zijn. Het gevaar ligt namelijk al weer een tijdje op de loer. Egocentridae! In 2014 schreef ik al over dit jaarlijks terugkerende “ronselvirus” in de ManMeer. Elk jaar is het weer hetzelfde gedonder en een echt afdoende vaccin of tegengif is helaas nog niet gevonden. Het virus steekt elk voorjaar weer de kop op en bedreigt onze sport ernstig. Alle (!) verenigingen worden door dit virus aangetast en verlagen zich tot stiekeme mail-, telefoon- en andere ronselpraktijken. Daarnaast zien we dat spelers en speelsters, besmet met dit virus, zichzelf in de etalage zetten. Het virus verspreidt op een gruwelijke wijze de IKsport en verdringt team- en verenigingsgevoel. Intern binnen verenigingen ontstaat er valse onrust en zusterverenigingen worden erdoor tegen elkaar opgezet. In waterpololand altijd weer een periode waarin de status- en veroveringsdrang van clubs de verenigingsgrenzen letterlijk en figuurlijk overschrijden. Pas op 1 juni van elk kalenderjaar weer, kunnen we de beteugeling van dit grote ongemak vieren. De wonden likken om dan weer vooruit te sporten. Het lijkt of alleen een gezonde dosis fatsoen gecombineerd met team/verenigingsgevoel helpt tegen het virus. Werk aan de winkel voor Lola. Om ons eigen fatsoen te bewaken met betrekking tot het aantrekken van nieuwe sporters. Daarnaast zal zij dubbel over haar eigen Hampopulatie moeten waken. Ook spoort zij Hammers aan hun eigen sport- en verenigingsethiek te bewaken. Er steekt immers ook altijd een sportheld in onszelf! Door de Hamfamilie, onder regie van Lolo, allang bewust gemaakt. Een bewustzijn dat ik bij de Ham weer eens heb mogen proeven tijdens het coachen van de laatste mannenwedstrijden van dit seizoen. Op het moment dat we de steun van het publiek het meeste nodig hadden konden we ook daadwerkelijk rekenen op onze “Hamside”. Kippenvel … met de vleugeltjes kregen wij als team ervan! Als vervolg op mijn “Ode aan de held … in ons allen”, de “Spetter Pieter Paterwolo” van april 2016, zing ik hier dan ook graag een loflied op de loyaliteit van de Hammer. Lolo is er niet alleen in goede tijden, maar juist ook in de moeilijke tijden. Ik denk daarbij direct aan het moeilijke, met egocentridae bevuilde, vaarwater dat dames 1 momenteel moet bevaren. Hammers laat juist in lastige tijden Lolo’s loflied op de loyaliteit nog eens goed tot je ziel doordringen. Knoop er nog een speeljaar aan vast en/of blijf de Ham trouw. Proud to be a Hammer!
Jan-Bram
PS Gelijktijdig met de oprichting van de Ham in 1924 zag ook het maagdelijke Loflied op de Loyaliteit haar levenslicht … zij werd destijds liefkozend Lolo genoemd!
